“Beden-çevre ilişkisi üzerine araştırmalar yapan sanatçı bedenin sosyal yapı içerisinde konumlanma biçimleriyle ilgilenir. Bedenin hem edilgen hem etkin rolde konumlandığı bu araştırma projesinde oküler odaklı yaşam eleştirisi öne çıkar. Yaşama dair tüm kurgu ve sistemlerin büyük oranda görme duyusu referans alınarak tasarlanması optik algıyı eleştirel hedef haline getirir. Araştırmalar gözün iktidarının, evrimsel süreçte, bedenin dünyayla sınırını belirleyen dokunma duyusunun algılama becerisini zayıflattığını söylüyor. Dokunma, işitme ve koklama duyuları holistik bir bütünlüğe sahipken görme, dünyayı standardize eden, evrimsel olarak en gelişen duyudur; bu özelliğinden ötürü de yanılmaya en yatkın duyu organı olması iktidarların onu tehdit ve kandırma aracı olarak kullanmasına yol açar. Oküler merkezli çağdaş yaşamda gözün iktidarını eleştiren sanatçı, kör veya az gören kitlenin çevresini algılama deneyimlerinden yola çıkarak bedenin çevreyle kurduğu ilişkide sınırlılıklarını sorguluyor. Sanattaki oküler odaklı yaklaşıma karşı, basite indirgenmiş (görünürlüğü azaltılmış) çalışmaları ile yanıt verir.”