Çalışmalarında popüler kültür içerisindeki kadın imgesiyle ilgilenir. Beden, toplumsal kimlik ve iktidar rolleri üzerine düşünür. Vural, kendi üretimini bir öyküleme pratiği olarak tarif eder ve temellük etme, pastiş, parodi gibi yöntemlere bu öykü/ anlatı kurma pratiği içerisinde sıklıkla başvurur. Kendi imgesini ve bedenini çoğunlukla bir arayüz olarak kullanan sanatçı, bu arayüzle farklı zamanlar, figürler ve kimlikler arasında dolaşır.